Maszyna przepracowała całe życie, co oznaczają 4,4 i 8,8 na śrubie?

Po tylu latach pracy jako maszyna nie wolno znać znaczenia etykiet na śrubach, prawda?

Klasy wydajności śrub do połączeń konstrukcji stalowych są podzielone na ponad 10 klas, takich jak 3,6, 4,6, 4,8, 5,6, 6,8, 8,8, 9,8, 10,9, 12,9 itd. Wśród nich wykonane są śruby klasy 8,8 i wyższej ze stali stopowych niskowęglowych lub średniowęglowych i są poddawane obróbce cieplnej (hartowanie, odpuszczanie), powszechnie zwane śrubami o dużej wytrzymałości, pozostałe są powszechnie znane jako śruby zwykłe. Etykieta klasy wytrzymałości śruby składa się z dwóch części liczb, które reprezentują odpowiednio nominalną wartość wytrzymałości na rozciąganie i współczynnik plastyczności materiału śruby. Np:
Śruby o klasie wytrzymałości 4.6 oznaczają:
Nominalna wytrzymałość na rozciąganie materiału śruby sięga 400 MPa;
Współczynnik plastyczności materiału śruby wynosi 0,6;
Nominalna granica plastyczności materiału śruby wynosi 400×0,6=240MPa.
Śruby o wysokiej wytrzymałości na poziomie wydajności 10.9 po obróbce cieplnej mogą osiągnąć:
Nominalna wytrzymałość na rozciąganie materiału śruby sięga 1000 MPa;
Współczynnik plastyczności materiału śruby wynosi 0,9;
Nominalna granica plastyczności materiału śruby wynosi 1000×0,9=900MPa.

Znaczenie klasy wydajności śruby jest normą międzynarodową. Śruby o tej samej klasie użytkowej, niezależnie od różnicy w materiale i pochodzeniu, mają tę samą wydajność, a w projekcie można wybrać tylko klasę wydajności.
Tak zwane klasy wytrzymałości 8,8 i 10,9 oznaczają, że wytrzymałość śruby na naprężenie ścinające wynosi 8,8 GPa i 10,9 GPa
8.8 Nominalna wytrzymałość na rozciąganie 800N/MM2 Nominalna granica plastyczności 640N/MM2
W przypadku śrub ogólnych stosuje się „XY” do określenia wytrzymałości, X*100=wytrzymałość na rozciąganie tej śruby, X*100*(Y/10)=granica plastyczności tej śruby (ponieważ zgodnie z przepisami: granica plastyczności/wytrzymałość na rozciąganie =Y /10)
Na przykład klasa 4.8 wytrzymałość tej śruby na rozciąganie wynosi: 400 MPa; granica plastyczności wynosi: 400*8/10=320MPa.
Inny: śruby ze stali nierdzewnej są zwykle oznaczone jako A4-70, A2-70, znaczenie jest wyjaśnione inaczej.
mierzyć
Obecnie na świecie istnieją dwie główne jednostki miary długości, jedna to system metryczny, a jednostką miary są metry (m), centymetry (cm), milimetry (mm) itd. Gatunek to system imperialny, a jednostką miary są głównie cale, co odpowiada calowi rynkowemu starego systemu w moim kraju i jest szeroko stosowana w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz innych krajach europejskich i amerykańskich.
Pomiar metryczny: (dziesiętny) 1m = 100 cm = 1000 mm
Wymiary imperialne: (system 8) 1 cal = 8 centów 1 cal = 25,4 mm 3/8 × 25,4 = 9,52
Produkty poniżej 1/4 używają numeru seryjnego do wskazania średnicy wywoławczej, np.: 4#, 5#, 6#, 7#, 8#, 10#, 12#

nitka
Gwint to kształt o jednolitych, spiralnych występach na przekroju poprzecznym stałej powierzchni zewnętrznej lub wewnętrznej. Ze względu na cechy konstrukcyjne i zastosowania można je podzielić na trzy kategorie:
Zwykły gwint: kształt zęba jest trójkątny i służy do łączenia lub mocowania części. Zwykłe nici dzielą się na dwa typy: gwint gruby i gwint drobnozwojny w zależności od skoku, a siła połączenia drobnego gwintu jest wyższa.
Gwint przekładniowy: Istnieją zęby o kształcie trapezowym, prostokątnym, piłowym i trójkątnym.
Gwint uszczelniający: stosowany do uszczelniania połączeń, głównie gwintów rurowych, gwintów stożkowych i stożkowych gwintów rurowych.
Sortuj według kształtu:

Klasa dopasowania gwintu

Pasowanie gwintu to luźny lub ciasny rozmiar pomiędzy gwintami, a poziom dopasowania to określona kombinacja odchyleń i tolerancji działających na gwint wewnętrzny i zewnętrzny.
1. W przypadku gwintów calowych jednolitych istnieją trzy gatunki gwintów dla gwintów zewnętrznych: 1A, 2A i 3A oraz trzy gatunki dla gwintów wewnętrznych: 1B, 2B i 3B, wszystkie pasujące z luzem. Im wyższy numer znamionowy, tym ściślejsze dopasowanie. W przypadku gwintów calowych odchylenie jest określone tylko dla gatunków 1A i 2A, odchylenie dla gatunku 3A wynosi zero, a odchylenie dla gatunków 1A i 2A jest równe. Im większa liczba poziomów, tym mniejsza tolerancja.
Klasy 1A i 1B, bardzo luźne klasy tolerancji, które są odpowiednie dla pasowań tolerancyjnych gwintów wewnętrznych i zewnętrznych.
Klasy 2A i 2B to najpopularniejsze klasy tolerancji gwintu określone dla mechanicznych elementów złącznych serii calowej.
Klasy 3A i 3B, skręcone ze sobą w celu uzyskania najściślejszego dopasowania, nadają się do elementów złącznych o wąskich tolerancjach i są stosowane w konstrukcjach o krytycznym znaczeniu dla bezpieczeństwa.
W przypadku gwintów zewnętrznych gatunki 1A i 2A mają tolerancję pasowania, klasa 3A nie. Tolerancja 1A jest o 50% większa niż tolerancja 2A i 75% większa niż tolerancja 3A. W przypadku gwintu wewnętrznego tolerancja 2B jest o 30% większa niż tolerancja 2A. Klasa 1B jest o 50% większa niż klasa 2B i 75% większa niż klasa 3B.
2. Gwinty metryczne, występują trzy gatunki gwintów dla gwintów zewnętrznych: 4h, 6h i 6g oraz trzy gatunki gwintów dla gwintów wewnętrznych: 5H, 6H, 7H. (Japoński standardowy stopień dokładności gwintu dzieli się na trzy stopnie: I, II i III i zwykle jest to stopień II.) W gwincie metrycznym podstawowe odchylenie H i h wynosi zero. Podstawowe odchylenie G jest dodatnie, a podstawowe odchylenie e, f i g jest ujemne.
H jest powszechną pozycją strefy tolerancji dla gwintów wewnętrznych i generalnie nie jest stosowana jako powłoka powierzchniowa lub stosowana jest bardzo cienka warstwa fosforanowania. Podstawowe odchylenie pozycji G stosowane jest przy specjalnych okazjach, np. przy grubszej powłoce, co jest rzadko stosowane.
g jest często używany do pokrycia cienką powłoką o grubości 6-9um. Na przykład rysunek produktu wymaga śruby 6h, a gwint przed platerowaniem wykorzystuje strefę tolerancji 6g.
Pasowanie gwintu najlepiej łączyć w H/g, H/h lub G/h. W przypadku uszlachetnionych gwintów elementów złącznych, takich jak śruby i nakrętki, norma zaleca pasowanie 6H/6g.
3. Oznaczenie gwintu
Główne parametry geometryczne gwintów samogwintujących i samowiercących
1. Średnica główna/średnica zewnętrzna zęba (d1): Jest to urojona średnica cylindryczna zbieżności wierzchołków gwintu. Główna średnica gwintu zasadniczo reprezentuje nominalną średnicę rozmiaru gwintu.
2. Średnica mała/średnica nasady (d2): Jest to średnica urojonego cylindra, w którym pokrywa się stopa gwintu.
3. Odległość zębów (p): odległość osiowa pomiędzy sąsiednimi zębami odpowiadająca dwóm punktom na środkowym południku. W systemie imperialnym podziałka jest wskazywana przez liczbę zębów na cal (25,4 mm).
Poniżej wymieniono typowe specyfikacje podziałki (metryczne) i liczby zębów (calowe)
1) Samogwintujące metryczne:
Dane techniczne: S T1.5, S T1.9, S T2.2, S T2.6, S T2.9, S T3.3, S T3.5, S T3.9, S T4.2, S T4. 8, S T5.5, S T6.3, S T8.0, S T9.5
Skok: 0,5, 0,6, 0,8, 0,9, 1,1, 1,3, 1,3, 1,3, 1,4, 1,6, 1,8, 1,8, 2,1, 2,1
2) Calowe samogwintujące:
Dane techniczne: 4 #, 5 #, 6 #, 7 #, 8 #, 10 #, 12 #, 14 #
Liczba zębów: zęby AB 24, 20, 20, 19, 18, 16, 14, 14
Ząb 24, 20, 18, 16, 15, 12, 11, 10