عادی کننده، بازپخت، خاموش کننده، معتدل.

تفاوت بازپخت و تمپرینگ در این است:
به زبان ساده، بازپخت به معنای نداشتن سختی است و تمپر کردن همچنان سختی خاصی را حفظ می کند.

معتدل کردن:

ساختاری که با تلطیف در دمای بالا به دست می آید، سوربیت تمپر شده است. به طور کلی، تمپر به تنهایی استفاده نمی شود. هدف اصلی از تمپر بعد از کوئنچ قطعات حذف تنش کوئنچینگ و به دست آوردن ساختار مورد نیاز است. با توجه به درجه حرارت های مختلف، تلطیف به دمای پایین، دمای متوسط ​​و درجه حرارت بالا تقسیم می شود. مارتنزیت تمپر شده، تروستیت و سوربیت به دست آمد.

در این میان عملیات حرارتی همراه با تلطیف دمای بالا پس از کوئنچینگ، کوئنچ و تمپرینگ نامیده می شود و هدف آن به دست آوردن خواص مکانیکی جامع با استحکام، سختی، پلاستیسیته و چقرمگی خوب است. بنابراین در بخش‌های ساختاری مهم خودروها، تراکتورها، ماشین‌آلات و غیره مانند شاتون‌ها، پیچ‌ها، چرخ دنده‌ها و شفت‌ها کاربرد فراوانی دارد. سختی پس از تمپر معمولا HB200-330 است.

بازپخت کردن:

تبدیل پرلیت در طول فرآیند بازپخت رخ می دهد. هدف اصلی بازپخت این است که ساختار داخلی فلز به حالت تعادل برسد یا به حالت تعادل نزدیک شود و برای پردازش بعدی و عملیات حرارتی نهایی آماده شود. بازپخت تنش زدایی یک فرآیند آنیلینگ برای از بین بردن تنش باقیمانده ناشی از پردازش تغییر شکل پلاستیک، جوشکاری و غیره و موجود در ریخته گری است. پس از آهنگری، ریخته گری، جوشکاری و برش، فشار داخلی در داخل قطعه کار وجود دارد. اگر به موقع حذف نشود، قطعه کار در حین پردازش و استفاده تغییر شکل می دهد که بر دقت قطعه کار تأثیر می گذارد.

استفاده از بازپخت تنش زدایی برای از بین بردن استرس داخلی ایجاد شده در طول پردازش بسیار مهم است. دمای گرمایش بازپخت تنش زدایی کمتر از دمای تبدیل فاز است، بنابراین، هیچ تغییر ساختاری در طول کل فرآیند عملیات حرارتی رخ نمی‌دهد. تنش داخلی عمدتاً به طور طبیعی توسط قطعه کار در طول فرآیند حفظ گرما و خنک شدن آهسته حذف می شود.

برای از بین بردن تنش داخلی قطعه کار به طور کامل، دمای گرمایش باید در حین گرمایش کنترل شود. معمولاً در دمای پایین در کوره قرار داده می شود و سپس تا دمای مشخص شده با سرعت حرارت حدود 100 درجه سانتیگراد در ساعت گرم می شود. دمای حرارت جوشکاری باید کمی بالاتر از 600 درجه سانتیگراد باشد. زمان نگهداری بستگی به شرایط دارد، معمولاً 2 تا 4 ساعت. زمان نگهداری بازپخت کاهش تنش ریخته گری حد بالایی را می گیرد، سرعت خنک سازی در (20-50) ℃/h کنترل می شود و می توان آن را تا زیر 300 ℃ قبل از خنک شدن با هوا خنک کرد.

   درمان پیری را می توان به دو نوع تقسیم کرد: پیری طبیعی و پیری مصنوعی. پیری طبیعی این است که ریخته گری را بیش از نیم سال در زمین باز قرار دهیم تا به آرامی اتفاق بیفتد تا بتوان تنش باقیمانده را از بین برد یا کاهش داد. پیری مصنوعی برای گرم کردن ریخته گری تا 550 ~ 650 ℃ انجام بازپخت تسکین استرس است که باعث صرفه جویی در زمان در مقایسه با پیری طبیعی می شود و استرس باقی مانده را به طور کامل از بین می برد.

تلطیف چیست؟

تمپرینگ یک فرآیند عملیات حرارتی است که محصولات یا قطعات فلزی خاموش شده را تا دمای معینی گرم می کند و پس از نگهداری برای مدت زمان معینی به روشی خاص خنک می شود. تمپرینگ عملیاتی است که بلافاصله پس از خاموش کردن انجام می شود و معمولاً آخرین عملیات حرارتی قطعه کار است. بنابراین، فرآیند مشترک کوئنچ و تمپر کردن، عملیات حرارتی نهایی نامیده می شود. هدف اصلی از خاموش کردن و تلطیف این است که:

1) کاهش استرس داخلی و کاهش شکنندگی. قطعات کوئنچ شده تنش و شکنندگی زیادی دارند. اگر به موقع آنها را خنثی نکنید، اغلب تغییر شکل می‌دهند یا حتی ترک می‌خورند.

2) خواص مکانیکی قطعه کار را تنظیم کنید. پس از کوئنچ، قطعه کار دارای سختی بالا و شکنندگی بالایی است. به منظور پاسخگویی به الزامات عملکردی مختلف قطعات کار مختلف، می توان آن را با تمپر، سختی، استحکام، انعطاف پذیری و چقرمگی تنظیم کرد.

3) اندازه قطعه کار پایدار ساختار متالوگرافی را می توان با تمپر کردن تثبیت کرد تا اطمینان حاصل شود که هیچ تغییر شکلی در طول استفاده بعدی رخ نخواهد داد.

4) بهبود عملکرد برش برخی از فولادهای آلیاژی.

در تولید، اغلب بر اساس الزامات برای عملکرد قطعه کار است. با توجه به دماهای مختلف گرمایش، تلطیف به دو دسته معتدل دمای پایین، معتدل با دمای متوسط ​​و معتدل با دمای بالا تقسیم می‌شود. فرآیند عملیات حرارتی که ترکیبی از کوئنچ و متعاقب آن تمپرینگ در دمای بالا است، کوئنچ و تمپرینگ نامیده می شود، به این معنا که در عین داشتن استحکام بالا، دارای انعطاف پذیری و چقرمگی خوبی است. عمدتاً برای رسیدگی به قطعات ساختاری ماشین با بارهای بزرگ مانند دوک های ماشین ابزار، محورهای محور عقب خودرو، چرخ دنده های قدرتمند و غیره استفاده می شود.

خاموش کردن چیست؟

کوئنچ یک فرآیند عملیات حرارتی است که محصولات فلزی یا قطعات را بالاتر از دمای انتقال فاز گرم می‌کند و سپس به سرعت با سرعتی بیشتر از سرعت خنک‌سازی بحرانی پس از حفظ حرارت سرد می‌شود تا ساختار مارتنزیتی به دست آید. کوئنچ برای به دست آوردن ساختار مارتنزیتی است و پس از تمپر کردن، قطعه کار می تواند عملکرد خوبی داشته باشد تا پتانسیل مواد را به طور کامل توسعه دهد. هدف اصلی آن این است که:

1) بهبود خواص مکانیکی محصولات یا قطعات فلزی. به عنوان مثال: بهبود سختی و مقاومت در برابر سایش ابزار، یاتاقان ها و غیره، افزایش حد الاستیک فنرها، بهبود خواص مکانیکی جامع قطعات شفت و غیره.

2) بهبود خواص مواد یا خواص شیمیایی برخی از فولادهای خاص. مانند بهبود مقاومت به خوردگی فولاد ضد زنگ، افزایش مغناطیس دائمی فولاد مغناطیسی و غیره.

هنگام کوئنچ و سرد کردن، علاوه بر انتخاب معقول محیط کوئنچ، روش های کوئنچ صحیح نیز مورد نیاز است. روش های رایج کوئنچ مورد استفاده عمدتاً شامل کوئنچ تک مایع، کوئنچ دو مایع، کوئنچ درجه بندی شده، کوئنچ همدما و کوئنچ جزئی است.

تفاوت و ارتباط بین نرمال کردن، کوئنچ، بازپخت و تمپرینگ

هدف و استفاده از نرمال سازی

① برای فولاد هیپویوتکتوئیدی، نرمال سازی برای از بین بردن ساختار دانه درشت بیش از حد گرم شده و ساختار Widmanstatten ریخته گری، آهنگری، و جوشکاری، و ساختار نواری در مواد نورد استفاده می شود. غلات را تصفیه کنید؛ و می توان از آن به عنوان عملیات پیش گرمایی قبل از کوئنچ استفاده کرد.

② برای فولاد هایپریوتکتوئید، نرمال سازی می تواند سمنتیت ثانویه مشبک را حذف کند و پرلیت را تصفیه کند، که نه تنها خواص مکانیکی را بهبود می بخشد، بلکه بازپخت کروی شدن بعدی را نیز تسهیل می کند.

③ برای صفحات فولادی نازک با کشش عمیق کم کربن، نرمال سازی می تواند سمنتیت آزاد را در مرزهای دانه حذف کند تا خواص کشش عمیق آنها را بهبود بخشد.

④ برای فولاد کم کربن و فولاد کم آلیاژ کم کربن، از نرمال سازی برای به دست آوردن ساختار پرلیت ریز پوسته پوسته تر، افزایش سختی به HB140-190، اجتناب از پدیده "چسبیدن چاقو" در حین برش و بهبود ماشینکاری استفاده کنید. برای فولاد کربن متوسط، زمانی که می توان از نرمال سازی و بازپخت استفاده کرد، استفاده از نرمال سازی مقرون به صرفه تر و راحت تر است.

⑤ برای فولاد ساختاری معمولی با کربن متوسط، زمانی که خواص مکانیکی بالا نیست، می توان از نرمال سازی به جای خاموش کردن و دمای بالا استفاده کرد که نه تنها کارکرد آن آسان است، بلکه ساختار و اندازه فولاد را نیز تثبیت می کند.

⑥ عادی سازی در دمای بالا (150-200 درجه سانتیگراد بالاتر از Ac3) می تواند جداسازی ترکیبات ریخته گری و آهنگری را به دلیل سرعت انتشار بالا در دمای بالا کاهش دهد. دانه های درشت پس از نرمال شدن در دمای بالا را می توان با نرمال سازی بعدی در دمای پایین دوم تصفیه کرد.

⑦ برای برخی از فولادهای آلیاژی کم و متوسط ​​کربن که در توربین‌های بخار و دیگهای بخار استفاده می‌شوند، معمولاً از نرمال‌سازی برای به دست آوردن ساختار بینیت استفاده می‌شود و سپس در دمای بالا تعدیل می‌شود. هنگامی که در دمای 400-550 درجه سانتیگراد استفاده می شود مقاومت خوبی در برابر خزش دارد.

⑧ علاوه بر قطعات فولادی و محصولات فولادی، نرمال سازی نیز به طور گسترده ای در عملیات حرارتی چدن داکتیل برای به دست آوردن یک ماتریس پرلیت و بهبود استحکام آهن داکتیل استفاده می شود.

از آنجایی که نرمال سازی با خنک کننده هوا مشخص می شود، دمای محیط، روش انباشته شدن، جریان هوا و اندازه قطعه کار همگی بر ساختار و عملکرد پس از نرمال شدن تأثیر می گذارند. ساختار نرمال شده همچنین می تواند به عنوان یک روش طبقه بندی فولاد آلیاژی استفاده شود. به طور کلی فولادهای آلیاژی با توجه به ریزساختار حاصل از حرارت دادن نمونه با قطر 25 میلی متر تا 900 درجه سانتی گراد و خنک سازی هوا به فولاد پرلیت، فولاد بینیت، فولاد مارتنزیتی و فولاد آستنیتی تقسیم می شوند.

بازپخت یک فرآیند عملیات حرارتی فلز است که در آن فلز به آرامی تا دمای معینی گرم می شود، برای مدت زمان کافی نگهداری می شود و سپس با سرعت مناسب سرد می شود. عملیات حرارتی بازپخت به بازپخت کامل، بازپخت ناقص و آنیل تنش زدایی تقسیم می شود. خواص مکانیکی مواد آنیل شده را می توان با تست کشش یا تست سختی تشخیص داد. بسیاری از محصولات فولادی در حالت بازپخت و عملیات حرارتی عرضه می شوند.

برای تست سختی فولاد می توان از سختی سنج راکول استفاده کرد. برای صفحات فولادی نازک تر، نوارهای فولادی و لوله های فولادی جدار نازک، می توان از سختی سنج های سطحی راکول برای تست سختی HRT استفاده کرد.

هدف از بازپخت این است:

① بهبود یا حذف عیوب مختلف ساختاری و تنش های پسماند ناشی از ریخته گری، آهنگری، نورد و جوش فولادی و جلوگیری از تغییر شکل و ترک خوردن قطعات کار.

② قطعه کار را برای برش نرم کنید.

③ پالایش دانه ها و بهبود ساختار برای بهبود خواص مکانیکی قطعه کار.

④ آماده سازی سازمانی برای عملیات حرارتی نهایی (کوئنچ، تلطیف).

فرآیند بازپخت معمولا مورد استفاده قرار می گیرد

① کاملا آنیل شده. برای پالایش ساختار درشت فوق گرم با خواص مکانیکی ضعیف پس از ریخته گری، آهنگری و جوشکاری فولاد متوسط ​​و کم کربن استفاده می شود. قطعه کار را تا دمای 30 تا 50 درجه سانتی گراد بالاتر از دمایی که فریت به طور کامل به آستنیت تبدیل می شود گرم کنید، آن را برای مدتی گرم نگه دارید و سپس به آرامی با کوره خنک کنید. در طی فرآیند خنک‌سازی، آستنیت دوباره تغییر شکل می‌دهد تا ساختار فولادی نازک‌تر شود.

② بازپخت کروی. برای کاهش سختی بالای فولاد ابزار و فولاد بلبرینگ پس از آهنگری استفاده می شود. قطعه کار تا دمای 20 تا 40 درجه سانتیگراد بالاتر از دمایی که در آن فولاد شروع به تشکیل آستنیت می کند گرم می شود و پس از حفظ حرارت به آرامی سرد می شود. در طی فرآیند خنک‌سازی، سیمانیت لایه‌ای در پرلیت کروی می‌شود و در نتیجه سختی آن کاهش می‌یابد.

③ بازپخت همدما. برای کاهش سختی بالا برخی از فولادهای ساختاری آلیاژی با محتوای نیکل و کروم بالا برای برش استفاده می شود. به طور کلی، ابتدا تا ناپایدارترین دمای آستنیت با سرعت بیشتری خنک می شود و برای مدت زمان مناسب نگهداری می شود، آستنیت به تروستیت یا سوربیت تبدیل می شود و سختی را می توان کاهش داد.

④ تبلور مجدد آنیل. برای حذف پدیده سخت شدن (افزایش سختی و کاهش پلاستیسیته) مفتول فلزی و صفحه نازک در فرآیند کشش سرد و نورد سرد استفاده می شود. دمای حرارت معمولاً 50-150 درجه سانتیگراد کمتر از دمایی است که در آن فولاد شروع به تشکیل آستنیت می کند. تنها به این ترتیب می توان اثر سخت شدن کار را از بین برد و فلز را نرم کرد.

⑤ بازپخت گرافیتی. برای تبدیل چدن های حاوی مقدار زیادی سمنتیت به چدن چکش خوار با پلاستیسیته خوب استفاده می شود. عملیات فرآیند به این صورت است که ریخته گری را تا حدود 950 درجه سانتیگراد گرم می کنند، آن را برای مدت معینی گرم نگه می دارند و سپس به درستی خنک می کنند تا سمنتیت تجزیه شود و گروهی از گرافیت فلوکولنت تشکیل شود.

⑥ بازپخت انتشار. برای همگن کردن ترکیب شیمیایی ریخته گری آلیاژی و بهبود عملکرد آنها استفاده می شود. روش به این صورت است که ریخته گری را تا بالاترین دمای ممکن بدون ذوب گرم می کنیم و آن را برای مدت طولانی گرم نگه می داریم و بعد از اینکه انتشار عناصر مختلف در آلیاژ تمایل به توزیع یکنواخت دارد، به آرامی خنک می شود.

⑦ بازپخت تسکین استرس. برای از بین بردن تنش داخلی ریخته گری و جوش فولادی استفاده می شود. برای محصولات آهنی و فولادی که تا دمای 100 تا 200 درجه سانتیگراد کمتر از دمایی که آستنیت در آن شروع به تشکیل می شود، گرم می شود، خنک شدن در هوا پس از حفظ گرما می تواند استرس داخلی را از بین ببرد.

کوئنچ، فرآیند عملیات حرارتی برای فلزات و شیشه. حرارت دادن محصولات آلیاژی یا شیشه تا دمای معین و سپس سرد کردن سریع در آب، روغن یا هوا، معمولاً برای افزایش سختی و استحکام آلیاژ استفاده می شود. معمولاً به عنوان "آتش فرو بردن" شناخته می شود. عملیات حرارتی فلز که قطعه کار خاموش شده را مجدداً تا دمای مناسب پایین‌تر از دمای بحرانی پایین‌تر گرم می‌کند و پس از مدتی نگه داشتن آن در هوا، آب، روغن و سایر محیط‌ها خنک می‌شود.

قطعات فولادی پس از خاموش شدن دارای ویژگی های زیر هستند:

①ساختارهای نامتعادل (یعنی ناپایدار) مانند مارتنزیت، بینیت و آستنیت باقی مانده به دست می آید.

②استرس داخلی زیادی وجود دارد.

③خواص مکانیکی نمی تواند الزامات را برآورده کند. بنابراین، قطعات کار فولادی معمولاً باید پس از خاموش شدن حرارت داده شوند.

نقش معتدل

① پایداری ساختار را بهبود بخشید، به طوری که قطعه کار دیگر در حین استفاده دچار تغییر شکل بافتی نمی شود، به طوری که اندازه هندسی و عملکرد قطعه کار ثابت می ماند.

② از بین بردن استرس داخلی به منظور بهبود عملکردقطعات cncو تثبیت ابعاد هندسیقطعات آسیاب شده.

③ خواص مکانیکی فولاد را برای برآورده کردن الزامات استفاده تنظیم کنید.

*دلیل اینکه تلطیف این اثرات را دارد این است که وقتی دما افزایش می‌یابد، فعالیت اتم‌ها افزایش می‌یابد و اتم‌های آهن، کربن و سایر عناصر آلیاژی در فولاد می‌توانند به سرعت پخش شوند تا به ترتیب مجدد اتم‌ها پی ببرند و در نتیجه آنها را ناپایدار می‌کنند. سازمان نامتعادل به تدریج به یک سازمان متعادل پایدار تبدیل می شود. کاهش تنش داخلی نیز با کاهش مقاومت فلز با افزایش دما مرتبط است. به طور کلی، هنگامی که فولاد تمپر می شود، سختی و استحکام کاهش می یابد و انعطاف پذیری افزایش می یابد. هر چه دمای تلطیف بیشتر باشد، تغییر در این خواص مکانیکی بیشتر است. برخی از فولادهای آلیاژی با محتوای بالای عناصر آلیاژی، هنگامی که در یک محدوده دمایی معین تمپر می شوند، برخی از ترکیبات فلزی ریزدانه را رسوب می دهند که باعث افزایش استحکام و سختی می شود.

این پدیده سخت شدن ثانویه نامیده می شود.

الزامات گرمایش:قطعات کار با مصارف مختلف باید در دماهای مختلف گرم شوند تا نیازهای مورد استفاده را برآورده کنند.

① ابزارهای برش، یاتاقان ها، قطعات کربن دار و کوئنچ شده و قطعات کوئنچ شده سطحی معمولاً در دمای کمتر از 250 درجه سانتیگراد گرم می شوند. پس از تمپر در دمای پایین، سختی تغییر چندانی نمی کند، تنش داخلی کاهش می یابد و چقرمگی کمی بهبود می یابد.

② فنر در دمای متوسط ​​350-500 درجه سانتیگراد برای به دست آوردن خاصیت ارتجاعی بالا و چقرمگی لازم گرم می شود.

③ قطعات ساخته شده از فولاد ساختاری کربن متوسط ​​معمولاً در دمای بالای 500-600 درجه سانتیگراد حرارت داده می شوند تا ترکیب خوبی از استحکام و چقرمگی به دست آید.

فرآیند عملیات حرارتی کوئنچ و تمپرینگ در دمای بالا در مجموع کوئنچ و تمپرینگ نامیده می شود.

هنگامی که فولاد در حدود 300 درجه سانتیگراد گرم می شود، شکنندگی آن اغلب افزایش می یابد. این پدیده را اولین نوع شکنندگی مزاج می نامند. عموماً نباید در این محدوده دمایی تلطیف شود. برخی از فولادهای ساختاری آلیاژی کربنی متوسط ​​نیز در صورت سرد شدن آهسته تا دمای اتاق پس از تلطیف در دمای بالا، مستعد شکننده شدن هستند. این پدیده را نوع دوم شکنندگی مزاج می نامند. افزودن مولیبدن به فولاد، یا خنک شدن در روغن یا آب در حین پخت، می تواند از شکنندگی نوع دوم جلوگیری کند. این شکنندگی را می توان با گرم کردن مجدد نوع دوم فولاد شکننده مزمن تا دمای تلطیف اولیه از بین برد.

بازپخت فولاد

مفهوم: فولاد گرم می شود، گرم نگه داشته می شود و سپس به آرامی سرد می شود تا فرآیندی نزدیک به ساختار تعادل حاصل شود.

1. کاملا آنیل شده

فرآیند: گرمایش Ac3 بالای 30-50 درجه سانتیگراد ← حفظ حرارت ← خنک سازی تا زیر 500 درجه سانتیگراد با کوره ← خنک کننده هوا در دمای اتاق.

هدف: برای پالایش دانه ها، ساختار یکنواخت، بهبود چقرمگی پلاستیک، حذف تنش داخلی و تسهیل ماشین کاری.

2. بازپخت همدما

فرآیند: گرمایش بالاتر از Ac3 → حفظ حرارت → خنک شدن سریع به دمای انتقال پرلیت → ماندگاری همدما → تبدیل به P → خنک شدن هوا از کوره.

هدف: مانند بالا. اما زمان کوتاه است، کنترل آن آسان است، و اکسید زدایی و کربن زدایی اندک است. (قابل استفاده برای فولاد آلیاژی و کربن بزرگماشینکاری قطعات فولادیبا فوق خنک کننده نسبتا پایدار A).

3. بازپخت کروی

مفهوم:این فرآیند کروی شدن سیمانیت در فولاد است.

اشیاء:فولادهای یوتکتوئید و هایپریوتکتوئید

فرآیند:

(1) حرارت بازپخت کروی همدما بالای Ac1 تا 20-30 درجه → حفظ حرارت → خنک کننده سریع تا 20 درجه زیر Ar1 → همدما → خنک کننده تا حدود 600 درجه با کوره → خنک کننده هوا از کوره.

(2) گرمایش بازپخت کروی معمولی Ac1 بالای 20-30 درجه → حفظ حرارت → خنک کننده بسیار آهسته تا حدود 600 درجه → خنک کننده هوا از کوره. (چرخه طولانی، راندمان پایین، قابل اجرا نیست).

هدف: برای کاهش سختی، بهبود انعطاف پذیری و چقرمگی و تسهیل برش.

مکانیسم: سیمانیت ورق یا شبکه را به صورت دانه ای (کروی) در آورید

توضیح: در هنگام بازپخت و حرارت دادن، سازه کاملا A نیست، بنابراین به آن آنیل ناقص نیز می گویند.

4. بازپخت تسکین استرس

فرآیند: حرارت دادن تا دمای معین زیر Ac1 (500-650 درجه) ← حفظ حرارت ← خنک شدن آهسته تا دمای اتاق.

هدف: از بین بردن تنش داخلی باقیمانده ریخته گری، آهنگری، جوشکاری و غیره و تثبیت اندازهقطعات ماشینکاری سفارشی.

تمپرینگ فولاد

فرآیند: فولاد کوئنچ شده را مجدداً تا دمای کمتر از A1 گرم کنید و آن را گرم نگه دارید و سپس خنک (عموماً با هوا خنک) تا دمای اتاق خنک کنید.

هدف: از بین بردن استرس داخلی ناشی از خاموش کردن، تثبیت اندازه قطعه کار، کاهش شکنندگی و بهبود عملکرد برش.

خواص مکانیکی: با افزایش دمای تمپر، سختی و استحکام کاهش می یابد، در حالی که انعطاف پذیری و چقرمگی افزایش می یابد.

1. اعتدال در دمای پایین: 150-250 ℃، M بار، کاهش استرس داخلی و شکنندگی، بهبود چقرمگی پلاستیک، سختی و مقاومت در برابر سایش بالاتر. برای ساخت ابزار اندازه گیری، چاقو و یاتاقان نورد و غیره استفاده می شود.

2. حرارت دادن در دمای متوسط: 350-500 درجه سانتیگراد، زمان T، با خاصیت ارتجاعی، انعطاف پذیری و سختی خاص. برای ساخت فنر، قالب آهنگری و غیره استفاده می شود.

3. درجه حرارت بالا معتدل: 500-650 ℃، زمان S، با خواص مکانیکی جامع خوب. برای ساخت چرخ دنده، میل لنگ و غیره استفاده می شود.

Anebon چقرمگی عالی در عالی و پیشرفت، تجارت، فروش ناخالص و ترویج و بهره برداری برای فولاد ضد زنگ آهن دقیق سازنده OEM/ODM ارائه می دهد. از زمان تأسیس واحد تولیدی، Anebon اکنون متعهد به پیشرفت کالاهای جدید است. همراه با سرعت اجتماعی و اقتصادی، ما روحیه "عالی عالی، کارایی، نوآوری، یکپارچگی" را ادامه خواهیم داد و با اصل عملیاتی "در ابتدا اعتبار، مشتری اول، کیفیت خوب عالی" ادامه خواهیم داد. Anebon یک آینده قابل پیش بینی عالی در تولید مو با همراهان ما ایجاد خواهد کرد.

تولید کننده OEM/ODM چین ریخته گری و ریخته گری فولاد، طراحی، پردازش، خرید، بازرسی، ذخیره سازی، فرآیند مونتاژ همه در فرآیند مستند علمی و موثر است، سطح استفاده و قابلیت اطمینان نام تجاری ما را عمیقا افزایش می دهد، که باعث می شود Anebon به تامین کننده برتر تبدیل شود. چهار دسته محصول اصلی، مانند ماشینکاری CNC، قطعات فرز CNC، تراشکاری CNC و ریخته گری فلز.