Пардохти рӯизаминӣ маҷмӯи васеи равандҳои саноатӣ мебошад, ки сатҳи ашёи истеҳсолшударо барои ноил шудан ба моликияти муайян тағир медиҳанд. [1] Равандҳои анҷомдиҳӣ метавонанд барои: беҳтар кардани намуди зоҳирӣ, часпидан ё намнокӣ, кафшерпазирӣ, муқовимат ба зангзанӣ, муқовимат ба доғ, муқовимати кимиёвӣ, муқовимат ба фарсудашавӣ, сахтӣ, тағир додани гузаронандагии барқ, бартараф кардани буришҳо ва дигар камбудиҳои рӯизаминӣ ва назорати соиши рӯи замин истифода шаванд. [2] Дар ҳолатҳои маҳдуд баъзе аз ин усулҳоро барои барқарор кардани андозаҳои аслӣ барои наҷот ё таъмири ашё истифода бурдан мумкин аст. Сатҳи нотамомро аксар вақт анҷоми осиёб меноманд.
Инҳоянд баъзе аз усулҳои маъмули коркарди рӯи мо: